16 listopada
Przebudziło mnie zamykanie drzwi od pokoju. Podniosłem
się na łokciach, ale niestety w mroku nie byłem w stanie dostrzec niczego
dziwnego.
-Śpisz? – Usłyszałem cichy szept Julii, która właśnie
wdrapywała się na materac.
-Obudziłaś mnie, coś się stało? – Przetarłem oczy. Nie
odpowiedziała. Odsunęła kołdrę i usiadła na mnie w rozkroku. Zdziwiony
zapaliłem lampkę na stoliku nocnym.
-Nie mogę spać. – Powiedziała słodko poruszając biodrami.
–Pomyślałam, że może jak mnie zmęczysz to zasnę szybciej…
-Jak miałbym Cię zmęczyć? – Spojrzałem na nią zdziwiony.
Przekręciła głowę przegryzając wargę.
-No wiesz…-rzuciła krótko ściągając koszulkę. Siedziała
na mnie całkowicie naga. – Wymyślisz coś? – Przejechała zmysłowo dłonią po
swoim sutku.
-Która godzina? – Zapytałem trzymając jej biodra.
-Odpowiednia na seks. – Pochyliła się nade mną całując
mnie zachłannie. Nie poznawałem jej, ale zdecydowanie mnie uwiodła. Całowała
mnie zmysłowo zsuwając się biodrami po mojej męskości. Jej usta zjechały na
moją szyję delikatnie ją gryząc. Doprowadzała mnie do szaleństwa i w stu
procentach wykorzystywała swoje atuty. Zsunąłem szybko swoje bokserki. Chciałem
być w niej jak najszybciej. Chciałem patrzeć na nią z dołu, kiedy sprawiam jej
przyjemność i kiedy szczytuje. Wiedziałem, że chce tego samego, bo od razu
nadziała się na mojego penisa. Z całkowitą gracją pochłonęła mnie całego i delikatnie
się poruszała. Jęczała cicho opierając dłonie na mojej klatce piersiowej. Była
taka ciasna, każdy jej ruch sprawiał, że byłem coraz bliżej końca.
-Julia ja…-zacząłem i od razu poczułem jej usta na moich.
Całowała mnie namiętnie ruszając się szybko. – Julia. – Przerwałem pocałunek
patrząc jej w oczy.
-Zrób to…we mnie…-jęknęła głośno chowając twarz w moją
szyję. Jak na komendę całe moje nasienie znalazło się w niej. Drżała leżąc na
mnie bezwładnie.
-Beep, beep, beep, beep. – Usłyszałem. Budzik. Cholera.
Wstałem zdezorientowany. To był tylko sen. Boże, Ian. Co Ty masz w głowie?!
Spojrzałem pod kołdrę. Mam na sobie bokserki i olbrzymią erekcję. Jestem
idiotą. Szybkim krokiem przeszedłem do łazienki i wziąłem od razu szybki, zimny
prysznic. Co ta dziewczyna ze mną robi? Nie dość, że za dnia moje myśli przy
niej świrują to nawet w snach śni mi się kompletnie naga. Obwiązałem biodra
ręcznikiem i wyszedłem z toalety. Usłyszałem radio w kuchni. Przy szafce Julia
w koszulce i spodenkach kręciła biodrami w rytm muzyki. Uśmiechnąłem się pod
nosem widząc ten cudowny widok i po cichu podszedłem do niej obejmując ją w
pasie.
-Boże! – Krzyknęła wypuszczając z ręki nóż.
-Ian, ale możesz mnie nazywać jak tylko chcesz. – Zaśmiałem
się całując jej szyję.
-Wystraszyłeś mnie, nie zachodź mnie tak! – Powiedziała
oburzona łapiąc ponownie za nóż. – Czemu Ty już na nogach, skoro masz dziś wolne?
-Nie wyłączyłem budzika. – Zaśmiałem się muskając jej
kark.
-Dzieci mogą wejść. – Kręciła się ze śmiechem. – Co w
Ciebie wstąpiło?
-Śniłaś mi się. – Przegryzłem płatek jej ucha. – Zupełnie
naga, cała moja i sprośna do granic możliwości.
-Serio? Jesteś chory. – Zaśmiała się.
-Może, ale…-ścisnąłem jej piersi. – Nadal ochota na
Ciebie ta sama.
-Idź się ubierz erotomanie. – Śmiała się odwracając w
moją stronę.
-A może Tobie pomogę się rozebrać? – Spojrzałem na nią
kokieteryjnie odwiązując kokardkę od spodenek.
-Nie sądzę. Musze przygotować śniadanie i…przygotować
śniadanie…kanapki zrobić…-sapała, gdy całowałem jej szyję.
-Nie wytrzymam. – Mruknąłem przegryzając jej sutek, który
przebijał się przez koszulkę.
-A co jeżeli dzieci wstaną? – Jęknęła kładąc dłonie na
moim karku.
-Wierzysz w to? Jest szósta. – Spojrzałem na nią z
uśmiechem.
-Tutaj? – Przełknęła ślinę. Iskierki skakały w jej
oczach, a policzki płonęły. Nie mogłem się już powstrzymać, a zwlekać też nie
chciałem. Zsunąłem z niej spodenki i podniosłem ją do góry. Tak mocno jak
objęła mnie nogami w biodrach, tak mocno w nią wszedłem.
***
-Ta skórzana rogówka jest świetna i będzie pięknie tam
pasować. – Powiedziała Becky siadając przy stoliku. Zmęczone zakupami udałyśmy
się na obiad do pobliskiej restauracji.
-Też mi się tak wydaje. Chce to mieszkanie utrzymać w
takich jasnych barwach. – Uśmiechnęłam się do niej poprawiając swój niebieski
sweterek. – Oczywiście Ian zrobił mi przelew, a prosiłam żeby się nie wychylał.
-Ian? – Bec podniosła głowę znad karty. – Kiedy
zaczęliście mówić do siebie po imieniu?
-W weekend tak jakoś wyszło. – Zmieszałam się. – Co
zamawiasz?
-Tak wyszło? – Dociekała dalej. – Łosoś z warzywami i
colę zero.
-Też to wezmę. – Podniosłam rękę, a po chwili przyszła
kelnerka po nasze zamówienie. – Co myślisz o tych krzesłach, które wybrałam do
stołu?
-Nie zmieniaj tematu. – Zmrużyła oczy. – Co zrobiłaś z
moim tatą?
-Nic, co miałam z nim zrobić?
-Słuchaj. Chodzi uśmiechnięty od ucha do ucha, mówisz do
niego po imieniu, a na dodatek kupił nam szczeniaki. Nie było mnie tylko
weekend, a tu takie cuda. – Zaśmiała się namiętnie patrząc w telefon.
-Nic mu nie zrobiłam i odłóż ten telefon. Z kim Ty tak
piszesz?
-A…z Megan. – Zaśmiała się odkładając telefon.
-Kłamiesz.
-Tak jak i Ty. – Uśmiechnęła się zwycięsko opierając się
o krzesło.
-Spadaj, nie będę z Tobą gadać. – Powiedziałam oburzona.
-Dobra powiem Ci. – Pisnęła odkładając telefon. – Piszę z
Alexem.
-Alex? Jakaś nowa koleżanka?
-Boże. Czasami się zastanawiam, która z nas jest
blondynką. – Wywróciła oczami. – Alex to chłopak. Wiesz płeć męska. Penisa, dwa
jajka. Mówi Ci to coś?
-Bój się Boga Becky! Jak Ty rozmawiasz z osobą dorosłą? –
Patrzyłam na nią z wielkimi oczami. – Skąd wiesz, że ma dwa jajka? – Spojrzałam
na nią zaciekawiona, na co ona zaniosła się głośnym śmiechem.
-Poznałam go jeszcze jak mieszkaliśmy w Nowym Yorku, ale
to było takie wiesz…No i kilka dni temu napisał do mnie, że przylatuje do
Chicago i czy się spotkamy.
-Zgodziłaś się?
-Oczywiście! Będzie za dwa dni i od razu jesteśmy
umówieni. Jest cudowny, naprawdę.
-Opowiedz mi o nim. – Powiedziałam zaciekawiona
zakładając nogę na nogę.
-Ma dwadzieścia sześć lat. Pracuję u swojego ojca w
firmie. Dobrze zarabia, ma swój samochód. Jest przystojny, wysoki, dobrze
zbudowany.
-Jak się Ian dowie, że on ma dwadzieścia sześć lat to
myślę, że on jednak zostanie z jednym jajkiem.
-No przestań, nie mów tak. – Śmiała się. – Zobaczę jak
się potoczy to wszystko z nim, a potem będziemy gdybać. Mów lepiej, o co chodzi
z moim tata. Bzykaliście się?
-Chryste, oni Cię tego słownictwa w szkole uczą?
-Nie odpowiedziałaś na pytanie.
-Nie odpowiem.
-Czyli tak, jakby było przeciwnie to byś zaprzeczyła. Nie
będę Cię pytać jak było, bo to w sumie trochę krępujące. – Odpowiedziała lekko,
a chwilę potem przynieśli nam zamówione potrawy. – Jesteście razem?
-Nie. Czemu Ty jesteś taka ciekawska?!
-W sumie, po tatusiu. – Śmiała się. – Tak poważnie teraz.
Jeżeli chcesz być z moim tatą i grzmocić się z nim na legalu, ja nie mam nic
przeciwko.
-Rebecca!
-No co? Nie mam już trzynastu lat. Wiem co to seks,
orgazm, anal, oral i tak dalej. Możemy o tym pogadać.
-Zawstydzasz mnie. – Powiedziałam cicho dłubiąc w
talerzu.
-Przepraszam. – Powiedziała ze skruchą. – Ja po prostu
chce jego szczęścia, a Ty…- zacięła się. Podniosłam głowę patrząc na nią.
-Powiedz mi…
-Uszczęśliwiasz go. Ostatni raz takiego wesołego,
beztroskiego widziałam go, kiedy jeszcze moi rodzice byli razem. Moja mama była
dla niego całym światem. Podłamał się po rozwodzie, stracił chęć do życia, a w
codzienność wdarła mu się rutyna.
-Dlaczego Twoi rodzice się rozwiedli?
-Mama miała kochanka. Uciekła od domowych obowiązków, od
małżeństwa. Wybielała się tym, że tata nie poświęcał jej uwagi. Owszem, tak
było. Tata dużo pracował, musiał wkręcić się w firmę no i najważniejsze –
chciał zapewnić nam jak najlepsze życie. Chciał dużą rodzinę, a więc pracował z
nadzieją, że może jeszcze po Bells urodzi się kolejny członek rodziny. Moja
mama tego nie doceniała i nie chciała już dzieci, nawet Belle uważała za wpadkę
i porażkę. Kiedy znalazła sobie kochanka zaniedbała nas. Właśnie wtedy się od
siebie odsunęłyśmy. Kiedyś była dla mnie przyjaciółką, autorytetem, a dziś
nawet nie wie, że poznałam kogoś.
-To przykre.
-Może i tak, ale mam tatę, który kocha mnie tak samo,
niezmiennie. Wiem, że wskoczyłby za mną w ogień. Zawsze mnie rozpieszczał tak
samo jak Sebastiana i Bells. Miałam wszystko, czego chciałam, ale przy tym nie
zatraciłam tego, kim jestem. Potem rozwód, mama mnie zabrała od niego, ale on
zawsze był blisko. Nic się nie zmieniło mimo tego, że byłam w zupełnie innym
stanie. Żadne z nas nie odczuło jego braku.
-Po co mama was chciała wziąć ze sobą skoro i tak się
wami nie zajmowała? – Podparłam głowę na dłoni patrząc na nią uważnie.
-Chciała utrzeć mojemu tacie nosa, a on nie chciał się z
nią kłócić, więc się zgodził na taki układ, jaki zaproponowała ona. Głupio
zrobił, ale chciał dobrze, a to najważniejsze. Teraz jesteśmy z nim i mam
nadzieję, że tak już zostanie. No i jesteś Ty, z nami. Naprawdę chciałabym żeby
Tobie i mojemu tacie się udało. Może byłby taki, jakiego pamiętam go ze swojego
dzieciństwa? Zasługuje na szczęście.
-Nie zamierzam być z Twoim tata, przestań. Gdzie ja do
niego? Proszę Cię. Bądźmy realistami. Jestem tylko gosposią w jego domu i
opiekunką jego dzieci, to tyle.
-Gdyby tak było nie spałby z Tobą. Słuchaj, znam mojego
tatę. Znam każde jego spojrzenie, każdy ruch. Zaufaj mi, on naprawdę chce Cię w
swoim życiu. – Uśmiechnęła się szeroko.
-Jest jeszcze problem z Twoim wujkiem…
-Chace? Co z nim? – Zapytała upychając warzywa do buzi.
-Całowaliśmy się. Znaczy on pocałował mnie, ale szybko go
odsunęłam no i myślę, że on także „chce mnie w swoim życiu”.
-Obrotna jesteś. Ledwo co przyleciałaś do Chicago, a już
szalejesz.
-Spadaj ok? Traktuje Twojego wujka jak swojego brata, w
życiu bym go nie dotknęła. Nawet nigdy o nim nie myślałam w sposób seksualny!
-A to dziwne, wszystkie moje koleżanki ślinią się na jego
widok. – Zaczęła się śmiać, a ja zaraz po niej.
***
Siedziałam na werandzie przed domem patrząc w niego.
Zapadł już zmrok i gwiazdy powoli zaczęły przy ozdabiać sklepienie. Rebecca z
Sebastianem poszła na pierwszy spacer z psami, a Bells spała smacznie na
kanapie przed telewizorem. Delektowałam się ciszą i ciepłą herbatą
zastanawiając się nad wszystkim co się działo. Słowa Becky bardzo mnie
dotknęły, nie sądziłam, że życiowe sytuacje tak zmieniły Iana i miło jest
słyszeć, że wszystkie znaki wskazują na to, że jestem, chociaż trochę ważna w
jego życiu. Niestety, duchy przeszłości dawały o sobie znać i nijak nie
potrafiłam się cieszyć z teraźniejszości. Wszystko wydawało mi się być tak
bardzo skomplikowane. Zastanawiałam się czy powinnam powiedzieć prawdę, czy
powinnam zaufać Ianowi i opowiedzieć mu o mojej przeszłości. Tyle pytań, a
odpowiedź wydaje się być bardzo odległa.
-A Ty, co tutaj robisz? – Z zamyślenia wyrwał mnie głos
Chacea. Nawet nie wiem, kiedy jego samochód zaparkował pod domem.
-Myślę. Delektuje się spokojem. Oglądam niebo.
Odpoczywam. – Uśmiechnęłam się. Odwzajemnił mój uśmiech i usiadł obok mnie.
-Wiesz…-zaczął. – Ten pocałunek…
-Daj spokój, nie ma do czego wracać. – Zaśmiałam się
patrząc przed siebie.
-Chciałbym powiedzieć swoje i wytłumaczyć to. Ja po
prostu nigdy nie poznałem tak cudownej dziewczyny jak Ty. Wiem, jaka jesteś i
chciałbym żebyś wiedziała, że będę na Ciebie czekać. Poczekam, aż będziesz
gotowa.
-W końcu jesteś. – Z domu nagle wyszedł Ian. – Chodź już,
mamy coś do zrobienia.
-Pamiętaj. – Szepnął szybko i wszedł do domu.
-Chodź też, zimno się robi. – Powiedział Ian z troską w
głosie.
-Posiedzę jeszcze trochę. – Zerknęłam na niego
uśmiechając się. Zniknął na chwilę, a potem znowu wrócił i położył na moich
ramionach koc obejmując mocno moje ramiona.
-Nie chce żebyś się przeziębiła. – Pocałował mnie w
policzek.
-Dziękuje. – Uśmiechnęłam się czując przyjemne ciepło na
sercu. – Już mi cieplej.
-Nie siedź za długo, bo siłą wciągnę Cię do domu. –
Zaśmiał się znikając za drzwiami. Niecodziennie ktoś o mnie dba, ba nikt o mnie
nie dba. Takie małe czułe gesty, a cieszą jak najdroższe prezenty. Kiedy
spotykasz pokrewną duszę, to tak jakbyś wszedł do domu, w którym już kiedyś
byłeś - rozpoznajesz meble, obrazy na ścianach, książki na półkach, zawartość
szuflad. Znalazłbyś tam drogę nawet po ciemku. Przecież każdy powinien mieć
kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak
dzielny, czasami czuje się samotny. Teraz mam jego i chociaż jesteśmy w dość
dziwnym układzie to właśnie z nim czuje się najlepiej.
***
-To już wszystkie talerze. – Powiedział Sebastian
wchodząc do kuchni.
-Dziękuje. – Uśmiechnęłam się zabierając od niego
naczynia.
-Julia…-zaczął stając obok mnie.
-Co jest młody? Cos z Twoją dziewczyną? – Zakręciłam wodę
i wytarłam dłonie.
-Nie. – Powiedział cicho. – Chciałem Ci powiedzieć…
-No mów, mów. – Spojrzałam na niego.
-Kocham Cię. – Przytulił się do mnie. – Jesteś najlepsza.
– Szepnął. Stałam zszokowana nie wiedząc, co powiedzieć. Moje oczy wypełniły
się łzami, a serce radością. Objęłam go mocno całując w czubek głowy.
-Też Cię kocham brzdącu, a teraz zmykaj spać, bo nie
wstaniesz do szkoły.
-Dobrze, dobranoc. – Stanął na palcach całując mnie w
policzek i wybiegł z kuchni. Stałam dłuższą chwilę uśmiechając się do siebie.
Nie potrafiłam ująć w słowa tego, co czułam w tej chwili. Nalałam do lampki
czerwonego wina i zabierając po drodze koc wyszłam do ogrodu. Usiadłam na
bujanej huśtawce i delikatnie się bujając patrzyłam w niego. Uwielbiałam ten
widok i godzinami mogłabym wpatrywać się w niebo. Uspokajał mnie ten widok i z
całą pewnością koił nerwy o ile takowe posiadałam.
-Wszystko dobrze? – Usłyszałam za swoimi plecami.
Obejrzałam się i spostrzegłam Iana zakładającego gruby sweter.
-Tak, dlaczego pytasz?
-Najpierw siedziałaś przed domem, teraz siedzisz za
domem. Wydajesz się być zmartwiona.
-Wszystko jest ok. Potrzebowałam tylko chwili samotności
i chciałam przemyśleć kilka spraw.
-Chcesz pogadać? – Usiadł obok mnie obejmując mnie
ramieniem.
-Nie wiem od czego miałabym zacząć. – Wtuliłam się
opierając głowę o jego szyję.
-Najlepiej od początku. – Zaśmiał się przyciągając mnie
do siebie mocniej.
-Nie znasz pewnie takich odczuć jak ja.
-Opowiedz mi o nich, postaram się zrozumieć.
-Sebastian dziś powiedział, że mnie kocha i że jestem
najlepsza.
-Wszystkie dzieciaki Cię kochają, co w tym dziwnego?
-Nie rozumiesz. On nigdy nie był taki wylewny, nigdy.
Wiedziałam, że mnie lubi, ale raczej do mnie się dystansował, aż do dziś. Kiedy
mnie przytulił poczułam się taka…
-Kochana? – Pocałował mnie w czubek głowy jeżdżąc palcami
po moim ramieniu.
-Dokładnie. To jest dla mnie taki obce uczucie. Może nie
tyle obce, co dziwne, przytłaczające. Wiesz…nigdy nie miałam swojego miejsca,
swojego kącika. Wiecznie szukałam siebie, a teraz jestem tutaj i mam wrażenie,
że w końcu mam swój azyl. Wydaje mi się, że mam wszystko i boję się, że pewnego
dnia stracę wszystko. Wiesz, kiedy dostajesz coś, czego nie miałeś całe życie
masz ochotę zakopać to pod ziemią, aby było bezpieczne.
-Nie bój się. Wszystko co trwa teraz, będzie trwało. Nie
będzie żadnych zmian ani nagłych strat. Nie zamartwiaj się, nie zadręczaj. Żyj
tym, co masz teraz. Ja nigdzie się nie wybieram, za bardzo Cię lubię i myślę,
że dzieci są takiego samego zdania.
-Naprawdę? – Podniosłam głowę patrząc na niego.
-Naprawdę. – Uśmiechnął się całując moje usta.
___
Chyba wasze kciuki naprawdę mi pomogły - egzamin zdany! Jeszcze tylko ostatni we wtorek i...witam wakacje! Co u was? Jakie plany na lato?
Rozdział dłuższy niż zwykle, mam nadzieję, że sie Wam podoba.
Całuski :*
Chyba wasze kciuki naprawdę mi pomogły - egzamin zdany! Jeszcze tylko ostatni we wtorek i...witam wakacje! Co u was? Jakie plany na lato?
Rozdział dłuższy niż zwykle, mam nadzieję, że sie Wam podoba.
Całuski :*
Ja mam egzamin w środę, a taki meeega ciężki (trzymaj za mnie kciuki z całej siły) mam 30.06.
OdpowiedzUsuńBardzo cieszę się, że udało Ci się zdać ten egzamin.
Pisz szybko kolejny rozdział, ja czekam :)
Buziaki :*
The Raspberry
Hej!
OdpowiedzUsuńJa tu się pojawiam po długiej przerwie, a tu takie cudeńka! Rozdział fantastyczny (jak i poprzednie, które przeczytałam za jednym tchem). Miałam nadzieję, że Julia w końcu się otworzy i opowie Ianowi o swojej przeszłości. To by wzmocniło uczucie, które się między nimi rodzi.
Boje się tylko, że jego brat może trochę namieszać. Za bardzo się obok niej kręci. Mam tylko nadzieję, że Julia okaże się mądrą kobietą i świadomą czego chce. Skoro tyle w życiu przeszła, na pewno nie podda się chwili. To by było nielogiczne.
Opowiadanie rozwija się fajnie i dynamicznie. Każdy kolejny rozdział daje do myślenia i wciąga czytelnika. To nie jest jakieś tam lanie wody, to mistrzostwo. Bardzo lubię Twoje opowiadania. Począwszy od pierwszego do tego. Z perspektywy czasu muszę przyznać, że piszesz coraz lepiej (jakby to było możliwe), coraz ciekawiej.
Myślałaś o tym, żeby się tym zająć na poważnie?
Powinnaś, masz talent dziewczyno i to ogromny!
Pozdrawiam gorąco! Buziaczki :-*
Zapraszam do siebie....
Martwiłam się trochę :P tą żonką i w ogóle jak to między nimi teraz będzie... Ale widzę, że niepotrzebnie! Ian jest po prostu KOCHANY! <3 Tylko ten Chace... niech on nic nie napsoci i lepiej żeby Julia powiedziała o pocałunku Ianowi, bo coś czuję że się wku*wi xD
OdpowiedzUsuńBuziaki :*
Hej kochana :-)
OdpowiedzUsuńRozdział jak i całe opowiadanie boski, przecudowny i nawet nie wiesz jak się cieszę, że był taki dłuższy...
Fajnie, że tak wszystko dobrze się wszystko układa między Ianem oraz Julią.
Szczerze mówiąc nie dziwię się, że dzieciaki kochają Julię, która jest dla nich jak mama, z którą mogą o wszystkim szczerze porozmawiać i liczyć na jej wsparcie.
Kurcze boję się tylko co będzie jak Chace dowie się, że dziewczyna woli jego brata...
Mam nadzieję, że teraz z każdym dniem Ian z Julią będą się do siebie coraz bardziej zbliżali i, że ona w końcu odważy się i wyzna mu to co działo się z nią w przeszłości...
Czekam z niecierpliwością na nowy rozdział.
BU$KA <3 :*
P.S. Cieszę się, że zdałaś ten egzamin i oczywiście trzymam kciuki za następny
P.S.S. Koniec mojego opowiadania bardzo powoli się zbliża, ale jeszcze trochę rozdziałów będzie. Przynajmniej jeszcze przez wakacje będą...
Zajebiscie ! :D
OdpowiedzUsuńTylko tyle moge napisac :D :)
Buziaki kochana:* :*
Hej :-)
OdpowiedzUsuńSerdecznie zapraszam na moje nowe opowiadanie na http://spell-on-me-us5-opowiadanie.blog.onet.pl
Liczę, że wpadniesz i pozostawisz swoją opinie
BU$KA <3 :*